سامان نظری

پروردگار

ارسال شده در تاریخ : 13 تیر 1402 | شماره ثبت : H9425467

از فضل من این است،ظلمت برسد تا که به من
سفره ات چون پهن است،آسیبت نرسد از من

((منظور کسانی که از کنار شما نان می‌برند))

آیا همه دانید که عمر دست من است؟
چون این گذرد ، یک جهانی دیگر است؟

افسار بر اسب این دنیا مبند،زمینِ کشت است
سفره محبت پهن کنی ، پاداش بهشت است

بر مکنت و رحمتم که همتایی نیست
الاول و الآخرم ،من را پایانی نیست

متعصب به تو ام،مخلوق منی تو
من عاشقتم،خالقتم،درکی نبود از تو

این خانه ی توبه ساختم و همچنان بی در است
ولیکن بی کس مانده و وضع قمر در عقرب است

چه خواستید که ندادم،این همه ناسپاسی از چیست
کردمت اشرف مخلوقات ، رکعتی نماز دگر چیست

صحبت من با تو،در سجده کردن است
غرور در وجودت سخت رخنه کرده است

هرکس که مرا توجهی زین جا نیست
آینه شدن در قیامت مرا باکی نیست

آنکس که مرا شرک کند و نادیده گیرد
ظلمش بخودش رسیده و هیچ نگیرد

این قدرت ما محو و همانند نفس چون غیب است
لاکن بگویید که مرا از نفس کشیدن عیب است

آن که آیدو مرا کوچک شمارد
باید که سر از خاک کمی برون بیارد

ای کسانی که گویید خدا نا باورید
بگفتم به ابر ها که شما بارورید

همان ابری که بر سرت سایه افکند
از رعدش تو را ترسی بیفکند

عمر تو هم پایه یک بشکن ابر است
این قدرت تو بند یک،رعد و برق است

همه را خوب آفریدن کاری نیست
تو خودت خوب بمانی،حرف نیست

پشت حرفم را بگیر در قرآن
تو بخوان حتی نفهمی از آن

راز ها در آن هنوز هم مخفی اند
صاحب و یاران او هم مخفی اند

آن روز که رسد روشنی ها از پس این ظلمت
حسرت بشود باری دگر ، دادن این فرست

شد کور آنی که به زَرق ها دل بسته
به از بهشت شد و بار جهنم ،بربسته