سامان نظری

ذات خراب

ارسال شده در تاریخ : 08 امرداد 1402 | شماره ثبت : H9425816

بشنو این دنیا بسی شهوت شود
حافظ حتی هم شوی،اشعار تو ذلت شود

گِل به دنیایی که باشد استوارش این هوس
هر به سویی بنگری ، گرگی دَرَد اندر قفس

چون که زرگر زر شناسد،قدرشناس آن بود
این پرستوها که بینی ذات هر جوان بود

کشور گنج نهان ها مردمان را در زبان
اولین فرصت پرستو تاجر هستیم هر زمان

هر که قفلی از دهانش را گشودی
تابلی شد این زبانش زین کبودی

سامی هی آرام ، خار شد ، این شعر تو
هرکه خواند،مستی گرفت زین شعر تو

ما که می ، مستی نباشد زین جهان
این حرف حق بود جانا در جایت بمان

هرکه این شعر را گرفت دامان خویش
بنگرد،باز بنگرد،باز بنگرد،بر ذات خویش

ما را که محتاجی نباشد این خلق ، این مردمان
در دلم او هست بس است الله،ما که هستیم در امان