ذات انسان چو گیاهی سبز و خرم
در کنارت ریشه ایست محو و محکم
آن روز که شود ترک محبت رفته رفته
از ریشه شود خشک ، این گیاه خفته
یا که خودت هوا بدارش گل دهد باز
یا که ز اول بر دلش چو نی نزن ساز
هرچه کنی بر خود کنی دنیا که گرد است
از دست بد و کرده ی بد پوچی و هیچ است
دریا که اگر ، دریا شدش نام
وجودش بسته بر باران این بام
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
علی فیروزکوهی
-
عباس خوش عمل کاشانی
-
علی اصغر ابراهیمی رودپشتی
-
ترانه هموطن
-
مائده .
-
عبدالصمد اجباری
-
ثریا قنبری
-
آرامش ظهرابی
-
سعید طهماسبی کهیانی
-
حسن محمودی
-
مهدی یوسفی
نظر 3
امیر عاجلو 07 آبان 1402 10:32
سلام ودرود
سروش اسکندری 07 آبان 1402 13:06
جناب نظری درود بر شما
حفیظ (بستا) پور حفیظ 09 آبان 1402 05:08
درودها برادر نظری عزیز عالی سرودید
