پیش پایت ستاره می ریزم، آسمان آسمان پر از مهتاب
آمدی در سکوت "مژگان"م ، با دوچشمی نشسته لای شراب
قَدَمَت نوش جان چشمانم ، خنده ات مثل غنچه در شعر است
نسترن نسترن کنارم باش، کوچه کوچه بدون بند و نقاب
دستهایت به بوسه ام بسپار ، چشم هایت به موج چشمانم
عطر موهای خیس تو دارد ، شوکت شعر من درون کتاب
شمع ها با تو شعر خاموشند ، دستهایت همیشه رقصانند
آمدی تا فقط بهانه کنی ، در نمکزار گریه غرق سراب
پلکها سایه بان چشمانت ، بوسه ات چشمه سار بی تابی
آه ای ماه من بیا در من ، باز هم مست و عاشقانه بتاب
میزبان تو معبد نفسم ، رو بسوی دلم "پرستش" کن
از شراب سجود تو مستم ، از خمار هوای تازه خراب
پرستش مددی
۱۳۹۶.۰۳.۱۸
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 5 از 5