شبانگَهان که تو را خواب ناز میگیرد
حریمِ خلوت من شورِ ساز میگیرد
به سینه همنفسم آن سهتار خونیندل
نشیند و سرِ سوز و گداز میگیرد
روم به پنجه به تارش به یاد گیسویت
به اصفهان زنم و او حجاز میگیرد
شمیم قصّهی باران به عطر کوی نگار
به زخمِ کهنهیِ ما نیشِ باز میگیرد
به شانه میکشدم دست نازنین سهتار
سپس زِ گوشهیِ راز و نیاز میگیرد
نوایِ خونِ دلِ ما و حالِ رهگذران
هوایِ نیمه شبی دلنواز میگیرد
چنان ز سینه کبابم چو سر رسد مجنون
به نذرِ حالِ خرابم ، نماز میگیرد
بنال بلبل دستان که آهِ سرِ مستان
حدیث و قصّهیِ پُر رمز و راز میگیرد
عجب ز محنت دوران و وَه ز فتنهی یار
که قندِ او زِ لبم احتراز میگیرد
بخواب ، خواب تو و شام حسرت «ایمان»
پگاهِ نیک و رهی بس دراز میگیرد
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 5 از 5