چه آسان می بُریم از هم
چه آسان میرویم از یاد یکدیگر...
چه بی پروا ، چه سنگین دل
چه راحت میبُریم از قامت احساس خوبان سر...
در این شبهایِ طولانی
و این چشمان خواب آلودهیِ بر هم
و این یخ بستهیِ تکرار روز و شب
چه راحت میشود بر سردی احساسمان بستر...
در آن هنگامهیِ دلگیر جانفرسایِ بارانی
که ابر غم کشیده چهرهیِ مغموم خود در هم
چه خوشحالیم و مغرورانه میخندیم
عجب مستانه در سیلاب اشک یار میرقصیم
دریغا ؛
چونکه نادانسته میگردیم خون
در چشم این گردون افسونگر...
تو ای جانا
به وقت غصّهی بی حد
مگیر اینگونه گل در بر
حواست نیست پر پر میکنی گیسوی نیلوفر....
تو هم یارا
بیا و بر دل غمگین ما باد موافق باش
و خوش بنگر
که آرام و پیاپی میخورد هر برگ این دفتر...
و میدانم که روزی با غم و افسوس میگوئی
خداوندا...
چه راحت می بُریم از هم
چه آسان میرویم از یاد یکدیگر...
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 6
محمد جوکار 18 آبان 1395 00:15
درودت باد جناب کاظمی عزیز
نیمایی بسیار زیبایی از قلم شیوا و احساس سرشارتان خواندم
مانا مانید به مهر تا مهر
ایمان کاظمی (متخلص به ایمان) 18 آبان 1395 21:45
سلام و درود جناب جوکار
سپاسگزار حضور و نگاه مهربان حضرتعالی
مزین فرمودید
حسن کریمی 18 آبان 1395 18:50
درود بر جناب کاظمی نیمائی دلنشینی سرودید لذت بردیم موفق باشید
ایمان کاظمی (متخلص به ایمان) 18 آبان 1395 21:46
سلام و درود جناب کریمی
سپاسگزار حضور و نگاه پر مهر جنابعالی
مزین فرمودید
حمیدرضا عبدلی 18 آبان 1395 20:48
با سلام جناب کاظمی بسیار زیبا
ایمان کاظمی (متخلص به ایمان) 18 آبان 1395 21:47
سلام و درود جناب عبدلی
سپاسگزار حضور حضرتعالی
مزین فرمودید