"تو ماهی و من ماهی این برکه ی کاشی"
از عشق زدی جمله مرا با که تو باشی؟
دفتر زده ام ز عشق مجهول ز بحری
این دامنه از عشق شود با تو حواشی
دندان مگز از عشق که من فرصت ماهم
دندان بزن از شعر که شد باده به کاشی
گفتی که من و ماه و شب و قصه ی عالم
دیوانه شدم ،قصه ی تو،نمک چه پاشی؟
من دلهره ام غضب و گناه است ببخشای
این جمله ی من با تو شده دل به خراشی
مجبور شدم بیان فرستم به ممالک
مجبور مکن مرا ز یک جمله به فاشی
نزد من و تو به عشق ،حاکم ز سرودی
گریانم از این غزل به این عشق که باشی
سیده مریم جعفری
پی نوشت:با تضمین از غزل مشهور ماه و ماهی اثر استاد علیرضا بدیع
تعداد آرا : 0 | مجموع امتیاز : 0 از 5