ویژگی های #شعرسبز / #چندآهنگ
- قسمت 3

برخی از این ویژگی ها:

1- کاربرد لَخت های دارای بیش از یک رکن عروضی
بعنوان وزن های
نسبتا رایج عروضی
(چراکه لَخت های بسیار کوتاه معمولا با یک رکن عروضی،
قابل نمایش هستند و موزون بودن آنها
در حد وجود وزن در شعر سپید است
نه در حد شعر سبز، مثلا ممکن است در شعری سپید،
"می روم" بر وزن "فاعلن" مصراع واره ای از آن باشد،
اما در شعر سبز، چنین مصراع واره ای را بصورت
طولانی تری به کار می بریم
مثل "می روم من به کوه" بر وزن فاعلاتن فَعَل
- که وزنی نسبتا رایج بویژه در عروض نیمایی ست).

2- کاربرد وزن های رایج عروضی در بسیاری یا
برخی لَخت ها (در شماره ی یک، وزن های
نسبتا رایج مثل فاعلاتن فَعَل را مثال زدیم
و در شماره ی 2، وزن های رایج مثل
فاعلاتن مفاعلن فَعَلن را می توانیم مثال بزنیم)

3- تأکید بر کاربرد قافیه البته در جایگاه های اختیاری
و دست کم در حد یک جفت از کلمات همقافیه
در هر شعرسبز

4- یکسانی یا شباهت وزنی برخی لَخت های همسایه یا نزدیک

5- روان و طبیعی بودن زبان شعر با توجه به
از میان برداشتن (بسیاری از) محدودیت های وزنی
مرتبط با شعر سنتی و حتی نیمایی

6- امکان انتقال از وزنی به وزنی دیگر برپایه ی
فضای عاطفی شعر

7- قابلیت چندبخشی شدن و حتی تبدیل به نمایشنامه
یا فیلمنامه ای با چند قسمت مختلف
(که هر بخش در وزنی مختلف می آید)

8- قابلیت گفتگویی شدن شعر بطوری که افراد
مختلفی بعنوان قهرمانانِ داستانِ شعر، حرف خود را
در شعر سبز چندآهنگ می توانند بیان کنند.

سپاس از التفات شما بزرگواران

#محمدعلی_رضاپور (مهدی)