بسم الله الرحمن الرحیم
سلام و درود،
سه گلشن،
آغازگر:
من از دیار غزل، از تبار باران ام/
مخواه باد پریشان روان! پریشانم/
بدنه/پیکره:
من از تبار گل ام، گلشن است میهن من/
خدا، ستوده خودش را در آفریدن من/
و رعد و برق نیالوده اند خرمن من/
چو باد، من "همه جا مقصد" م مگر؟ - هرگز! /
مباد بادِ فنا، بر سرِ بُریدن من/
بجز نسیم - که از کوچه باغ عاطفه ها ست/
کسی غزل نسراید برِ دل و تن من/
و باد بی هنر بی حیا - که رهگذر است/
نمی رسد به خیالش، به خوابِ چیدن من/
من "آسمان نَفَس" ام، نفس و جانم از نور است/
خدا، دمیده به روح و به قلب و دامن من/
ستاره، دختر مهتاب و آفتاب، من ام/
و تاب نیست تو را، تیرگی! به دیدن من/
پایانبخش:
و دخترم من و سرمایه ام وقار من است/
و او - که یار و قرار است -
بی قرار من است. //
(#محمدعلی_رضاپور)
#سه_گلشن ،
در میانه ی شعر سنتی و نو
و تنها قالب دارای مهندسی کاملا نظام مند در شعر فارسی است که هر سه بخش آغازگر، بدنه و پایانبخش را به ترتیب در تفکیک درونی واقع در خودِ قالب شعری
(دقت بفرمایید: در تفکیک درونی واقع در خودِ قالب شعری) دارا ست.
سه گلشن هم (مثل قالب های سروش و شعرسبز/چندآهنگ)
قالبی باز و متنوع و پذیرای حد اکثر تنوع در قافیه مندی و قافیه بندی، طول مصراع ها و شیوه ی پردازش است.
در گسترش قالب تازه و توانمند سه گلشن،
سهمی داشته باشیم!
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 8
امیر عاجلو 11 تیر 1399 20:28
سلام ودرود
منصور آفرید 11 تیر 1399 21:29
درود بر شما جناب رضا پورعزیز
دستمریزاد زیبا و عالی
بهنام حیدری فخر 11 تیر 1399 21:58
عرض ادب و احترام خدمت شما استاد گرانقدر
مثل همیشه سروده های بسیار زیبایی از شما خواندم
شاد و سلامت و بهروز باشید گرامی
محمد علی رضا پور 11 تیر 1399 22:15
سلام و درود و سپاس فراوان از الطاف شما بزرگواران
ولی اله بایبوردی 12 تیر 1399 08:58
سلام و درود
آفرینش خداوند زیباست ...
هر چند :
... ثُمَّ أَنْشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ ۚ فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ
دستمریزاد
کرم عرب عامری 12 تیر 1399 09:43
محمد علی رضا پور 12 تیر 1399 10:43
سلام و درود و سپاس فراوان
سیدمحمد طباطبایی 14 تیر 1399 15:53
درود ها و ارادت حضرت دوست
علی جان بسیار لذت بردم قلمت سبز عزیز دل ، مرحبا