شیشه شکست شاخه تکان خورد پرتقال افتاد

سگ از راه رسید لاشخورها فرار کردند آهو نجات یافت

مادرم آمد باز هم صدای کلاغ حیف بیدار شدم

خورشید سوارم بی طلوع و غروبم آفتاب نشینم

چه رنگی دارد مثل میوه شده است ماه روی درخت

دیر شود یا نه ساعت زنگ نمی زند قبلا زنگ زده

ماشین نداری من تو را می رسانم چتر آوزده ام

دختر گل را چید بیچاره افتاد و مرد نیلوفر در پارک

مترسکی برهنه سایبانی برای کلاغانِ خاکستری ومنظری برای نگاهی شوم به مزارع کالِ آرزوها

مُردَم وحالا تمام میشودوآغازمیشود ضجه های من وزجرهای تو

قهوه ات را که نوشیدی ساده نگذر به ته فنجانت نگاهی بینداز شاید جسدِ نیمه جانِ شاعرت را دیدی ...

آرزوی واژه ها نفرین بزرگی ست شعر فاضله هاشمی غزل

باد به در خانه کوفت من خوش خیال موهایم را شانه زدم ....

چهل, سه سال خسَّت..! خسته ازتیک تاک عقربک ها. که هنوزراه رفتن نمی دانند..! می دوند .. آنکه دست روی شانه ام , بانوازش قدکشید..! علی ای حال سنگین سلاحِ بیداد..! می کشد به گُرده... سیدیحی...

بسامد . .........چکش عدالت موی ازماست ..... می کشد.. اما نه هرموی سفیدی را . . .........کاسه صبرم سوزش آش را تحمل..! . . ...

گفتم شراب وَصل، به اُوباش میدهند با خنده گفت: بنده یِ « او » باش، میدهند.. (عطار) ___________... _       ......  نظرکردم به آیینه          .                 ندیدم خویش را                         ...

نگاهم نمیکنی قهوه ام را تلخ مینوشم فاضله هاشمی غزل

در این حیات شبانه ام شعری نهفته.. و دستخط دیگری.... و صدایی..

کوچه های بن بست یادگار نفس های حبس شده ی به صلح نشسته...

ماه تا صبر مرا اندازه گرفت از خورشید گذشت فاضله هاشمی غزل