آینه نقش تو برعکس میزند تا که نور هست با رخت حرف میزند خواهی که نقش خود بهتر بینی یک شبی را با دلت باش، حرفها میزند...

صد قلم شوریده دارم مست مست نغمه ای دیرینه دارم مست مست کوه ودشت ودامن آلاله ها ساغر وساقی کنارم مست مست

گر بـا غـم دل راه نـپـویـم چه کنم از اشک روان دیده نشویم چه کنم گویند مرا که درد خود کمتر گوی گر قصهء درد خود نگویم چه کنم ...

خورشید مگر به خانه جا میگیرد ؟ نورش به یقین خرابه را میگیرد این خانه شرک و بت پرستی را نیز وقتی که خراب شد خدا می گیرد رحیق...

«آبی چشمان تو» بازهم چشمِ من و،چشمِ من و،آن آبیِ چشمانِ تو بازهم بیتابی دل،درتب وتابِ فرِ مژگانِ تو گر چه با گرمی نگاهت ، از نگاهم میزبانی کرد ورفت کاش میبودندلبهایت، پذیرا یِ لبِ مهمان...

در وصف جمال تو به بن بست رسیدست زبان هر دم که تو را یا کنم مست شوم از دل و جان دیر وقتیست که ما منتظر ظهورت هستیم آقا مولا بنما رخ تو به ما در شب نیمه شعبان آرسین...

انتظارم، امید است و امیدم، انتظار درد هجر تو می برد آرام و هر قرار هر جمعه امید دارم که بیایی هر روزم جمعه گشته از این انتظار...

( ماه بنی هاشم ) پورِ علی کنزِ شرَف مـردِ خُـدا باختـه دل را بـه بـرادر زِ وَفـا درکرمـَش همچو علی داد گـَر حاتم ِطایی به دَرش گشته گـِدا . میر علمدارحسین ....ابولفضل شیر وفادار حسین....ابولف...

جهان بی عشق معنایی ندارد ستاره بی سپهر ماوایی ندارد عشق محصول دل بی ادعاست اکسیری ست که در عالم همتایی ندارد...

تازه از خوابِ غفلتم بیدار شـده ام ای لَـوَندِ پُر آزار تو تکبُر کنان و دل گوبد : حمله باید به قلبِ استکبار پ . ن این هم از اثرات شعرهای پست مدرن و نئوکلاسیک !!...

نمی گویم همش زاری کن ای گل زچشمت اشک غم جاری کن ای گل بخند وشاد باش و پیش مردم کمی هم آبروداری کن ای گل

سلام علیکم مینویسم عشق ولی میخوانم جنون عشق دردیست کز دل آید برون هر دردی را نشاید عشق گفت عشق را درمان نباشد جز جنون...

«چشمان جادوگر»

هنوز چشمِ من، گردد بهر سو
به دنبال دو تا چشم و ، دو ابرو

که تنها با نگاهی ، کرده ما را
اسیرِ،صدطلسم و سحرو جادو

حسن کریمی...

تو شهید حرم ، زینب ِ (س)رنجیده شدی گل گلزاری و در ، معرکه ها چیده شدی ما که لایق ، به نظر کردن آنان هرگز نزد زهرا(س) به خداوند ، پسندیده شدی...

جوابی نیست چون بهر سوالم نمی پرسی چرا دیگر تو حالم تو گفتی که فراموشت نمایم ولی هر لحظه هستی در خیالم

سحرگاهان طنینی خوش نوا آواز میکرد من مسکین را از خواب ناز بیدار میکرد همی ذکر میگفت تا مهیایم کند دل و جان مرا از شوق وصل بیتاب میکرد...

تو راه عشق را مسدود کردی مرا اینگونه تو نابود کردی ندارد تبصره تو درس عشقت چرا تنها مرا مردود کردی

«بیداد» هوس روی لبش بیداد میکرد به گرمی بوسه رافریادمیکرد به یک لبخند ،از چاه زنخدان هزاران یوسف و ،آزاد میکرد حسن کریمی...

برایت می کنم دردم روایت دلم را کرده ای یکباره غارت عزیزم ظالمی اما تو ماهی ترا من دوست دارم بی نهایت

یک دل و یک سر بایدت در این طریق      
رسم عاشقان نبود جز وفا در این طریق
گرت در دل سودای عشق دیگر است     
سرت بر نیزه عشق نمیرود در این طریق...