می روم باغ خدا را که رخش را بینم باغبانا تو مپندار که من گلچینم زندگی بی رخ جانانه ندارد لطفی هر کجا می نگرم رو...

سلام-ی به عمق یک لبخند صدایم را به گوش-ت پیوند میدهد دوباره میخندم و سبز میشوم دوباره میخندی و شکوفه میدهم تمام غنچه ها را گل می بینم تمام گلها را آب میدهی... سلام-ی به اوج قهقهه های...

هرچند هم به من بفروشی گران فقط حیف ست در ازاش بخواهید جان فقط حرف از نگاه توست که شد آرزوی من ای چشم! چشم، هرچه بگویی همان فقط گفتند گفته ای که به خلوت بیا، ولی خلوت به خانه ای که ندارد نشان فقط ...

بی تو چه روزها که شب کرده ام قافیه در قافیه تب کرده ام ای که دو چشمان تو همچون رطب خسته دلم میل رطب کرده ام امیرحسین نوروزی...

شب شد و عاشقانه ها گل کرد توی شعرم جــوانه ها گل کرد توی امواج شعـــــــر خشکیدم لای موی تو شانه هــا گل کرد از رباعی غــــــــــزل تراشیدم بعد در من ترانه هــــا گل کرد بی نشان رفتی و بــ...

ای کاش دلم با دل تو یکدله میشد با آمدنم در دل تو ولوله میشد ای کاش زمانی که دلم شد بم عشقت در خانه زیبای دلت زلزله میشد امیرحسین نوروزی ...

غروب جمعه همیشه تنها بودم کسی باورندارد بالخندهای تو من پلی بسازم برای آینده

تو عاشق من نشو من عاشق تو میشم تو تا سحر پر نزن من مشرق تو میشم

ای عشق به دادم نرسی میمیرم از دست تو و خاطره ها دلگیرم دامان گلم شبیه دستم کوتاه ای عشق بیا دست تو را میگیرم امیرحسین نوروزی...

خانم گل همیشه شاد و خندان خانم گل تو باغ گل و رضوان خانم گل همیشه قصه میگه خانم گل تو قلب من عزیزه خانم گل بارون می باره رو سرش خانم گل مارو کشوند رو پرش خانم گل عاشق و دل پاکه خانگ گل دستاش بو...

چه سخت و ناعلاج افتادی ای عشق چرا از تخت و تاج افتادی ای عشق در این دور و زمان بیوفایی نبینم از رواج افتادی ای عشق! - تو را با جوهر زر می‌نویسم شبیهِ درّ و و گوهر می‌نویسم درون دفتر شعرم همیش...

ای عشق بپا خونه خرابم نکنی آواره شدم نقش بر آبم نکنی از شهر بد آهن و خون میترسم ای عشق تو دیوونه خطابم نکنی امیرحسین نوروزی...

دل کندن از نگـــاه تو هرچند ساده نیست در سـایه ی سکوت تو لبخند ساده نیست وقتی غزل بهــــانه ی دنیای عاشقی است بین من و وجودتو پیونـــــــد ساده نیست مهتاب من بدون تو مجـذور من تهی است ال...

دل را وفا به کوچه ی دلدار می کشد ما را نسیم مهر به گلزار می کشد آواره ی دیار غمم ، شوق نوبهار ما را هماره تا به بر یار می کشد این رهروان عشق ندارند اختیار دست قضا به این ره دشوار می کشد در پشت ...

راه رفتنم موزونتر می شود وقتی حس می کنم اسمان نزدیکتر شده وابرها دست خیسم را تکان می دهند ومن سلام می کنم به هر روز صبح اینها همه از برکت سرماست سرمای اتاقم "که به اندازه یک تنهاییست" واز ...

من و تو دورازهم ............... به قدری که................ فاصله سرنوشت را به بازی گرفت............ گاه دلم می خواهدبه آغوشت بکشم............. دوراز من باش اما نزدیک لمست کنم ............

غمگین تر از غروب هر جمعه در عمق تنهایی یک کافه مردی خیال خودکشی داره مردی نشسته شعر میبافه مردی که با کابوس بیداره هرلحظه با شعراش درگیره سیگار هی سیگار هی سیگار نزدیک سی ساله که میمیره ن...

آبستره سپید " شبهای سلوک" از کتاب " شبهای بی پنجره " _______________________________________ دوست دارم لحظاتی را در نقش ابر بر پاکی شانه هایت سپری کنم از قصیده ی شب تا ترانه های شاد صبح و ...

من شاعر نبودم ... تنها رهگذری بودم ... که در باران قدم می زدم ... و با هر قدم ... تو را جستجو می کردم ... شهر با قدم های من تمام شد ... اما از تو نشانی پیدا نشد ... اکنون در یافتم...

به اولین نگاهت تا آخرین نمازم وفادار می مانم ؛ بگذار خدا هم آن دوردست ها به عشقِ سجده های من برای تو عاشق شود .......