برف
ذاتش پوشاندن‌ست
وقتی حواس، سنگین شود
در گرمایی سرد
به خواب خواهی رفت

" آرمان پرناک "

یاهو

درونِ چشمِ کبوتر، جنونِ پاییزی
که کِل کشیده زمین از هوای چنگیزی
دعای گرگ بیابان گرفته شاید که
قدم قدم پَرِ شاهین، کشانده تا چیزی

نوای طبلِ زمستان و داغ هر تحریر
شروعِ ریزشِ دیوار پای کُشکَنجیر
...

یاهو


هر روز: من ... تو ... من ... تو، فقط استخاره کن
با هر هجوم شب، نخِ تسبیح پاره کن

آیینه را مقصّرِ اغوای خود بدان
انگشتِ اتّهامِ خودش را اشاره کن

پا در رکابِ ابر به زاری ادامه ده
چخماقِ دل بس...

یک
پر
سقوط
یک دان پــــــــــرواز...
آشیان من
سالهاست
بنگاهِ پرندگانِ مهاجرست.

آرمان پرناک

یاهو

لبِ فنجانِ فالِ من فیلی
بر بدن قهوه زد، سپس ماسید
مانده ام بین خواب و بیداری
پلک هایم! چقدر خوشحالید!!

اِ  !!... چرا روزنامه ام خونی ست؟
پای اخبارِ آن چرا زخمی ست؟
این کلاغی که روبه رویم هست
ظا...