باز باران با ترانه میزند بر بام خانه
می کند ناز و کرشمه از برای یارِ خانه

می برد از من خبرها، سوی یارم بی بهانه
تا که اشک شوق چشم یار را بیند به خانه

می کند با او به نجوا چون سخنها عارفانه
می برد غم...

آمدم رسوا کنم خود را که عاشق گشته ام
من ز فصلِ برگریزان، دوستدار یک زمستان گشته ام

با هزاران برگریزان، یا که آن رنگین کمان
من اسیر یک سپید آن زمستان گشته ام

برق آن چشمان زیبا، موج آن لبخند نابش
برد...

آن سیاه چشم و سفید رو، که نظر کرد به من
حال دل زیر و زبر کرد و جفا کرد به من

آتشی در دل بپا شد، از برای روی او
آمد و خِرمن به آتش زد، نگون کرد حال من

از برایش زمزمه کردم بهاران را ولی
آتش بغضی به جا...

بزن بر جام می لب را، که گویا دل عطش دارد
از آن هجران، جدایی ها، سخن ها بر لَبش دارد

بیا بنگر نگاهش را، ز چشمانش وفا ریزَد
گنه کارش نخوان ای یار، که زخمی بر دلَش دارد

تو رفتی و دلش آشفته ی درد است
ب...

آسمان صاف است و من ابری نمی بینم
خدا داند که جز رنگین کمانِ روی تو، چیزی نمی بینم

از آن روزی که چشمم بر نگاه تو گره افتاد
خدا شاهد، که جز آن چهره ی زیبا دگر چیزی نمی بینم

سخن گفتی تو با آن صوت زیبای...