قد کشیده یک تبر دستان تو
کس ندید آن رحم خو از آن تو

تن به زیر خاک خواهد آرمید
لایق مردن بگردد جان تو

از چه اندیشی چنین مست عناد
کشتن یک هم وطن پیمان تو؟

پیروی از هر پلیدی خصلتت
ارزد از خون جوان در ...

رهایم کن که در زنجیر برخیزم
طلوع خسته ی آزادگی ها را
به دستان همین مردم
تجلی گه شود آزادی ما را

به باورمندی یاران
قسم بر دیده گریان
به سوگند شقایق ها
قدم بر چشم زخم مان

تو را من سخت دریابم
تو دریای...

گر شود بستن این دل قابل
پیش چشمان تو هستم کامل

گاه محتاج توام، گه ز تو رحم
که رسد سوی تو مهرت شامل

دست یازیدن از این قصه تلخ
خواب چون دیدن از این حال خجل

درد می جستم از آن دوری تو
ضعف در خسته تنم خ...

تقصیر من و توست، که جاهل ماندیم
در سیرت خود ، مسخ که غافل ماندیم

از بذر حقارت بیفشاند جدا
بد کینه گی محض، که زائل ماندیم

ای بی خرد ار فرصت اغفال ز تو
یک تیره ، غضبناک که مایل ماندیم

اندیشه چو برخاس...

دلگرمم از حضور تو
به باورم جوانه ای
گلی به باغ پر ز خار
وجود بی بهانه ای

به زعم بادهای تند
چنان بکنده ، ریشه اش
نسیم را تو دعوتی
همان که غنچه زد ، گلش

به گرمی تو زنده است
ز لاله های یخ زده
بهار را...