《تفنگ برنو》


در گلویم
صدای پای زنی ست
که قلم شده
و از شعرهای دور دست با عصا می آید؛
انگار هزار ماشه چکانده
بر دهان گنجشک ها
روی دوشِ شقیقه های
قنداق خونینِ تفنگ برنو،
اندوه برگ های تنها را
چگونه د...

 《استکانِ خُمار》

صبح نیامده ما را
چه کسی بخیر گفت؟
که این گونه چشمان خواب آلودِ واژه ها
متورم شده اند از نوشتنِ
شعرِ شبانه های بیداری
در سکوتِ بوسه ی لب های استکانِ خُمار،
انگار هرگز شراب نوشیده نشده...

《خاورمیانه》

زیبا جان..،
به گمانم وطن چشمانت
زیر طاق کمان اَبروی تو
زیباترین کشور خاورمیانه است؛
که تمام واژه ها و قافیه ها
برای تصرف رُباعی نگاهت
مثل سربازانِ تشنه ی بی دفاع
میان قطره های اشک تمام شا...

《جنایتکار جنگی》

فریب خورده ام از دنیایی
که تمام عاشقانه ها
نقشه ی مچاله شده ای ست
در جیبِ اقیانوس های نا آرام جهان؛
و چشمانت چه بی رحمانه
مثل جنایتکار جنگی
مرا همچون شهر بی دفاع محاصره کرده بود
انگ...

《مفقود الاثر》

زیبا..،
در مشام دلتنگی هایم
تو را نفس می کشم
عطرهایت بوی باروت می دهد
و من در جدال چشم هایت
گُمگشته ای هستم
همچون سربازی مفقود الاثر
که سومین جنگ جهانی را
تجربه کرده میان پلک بر هم زدنت...