《غم سرکش》
جز شب تاریک چشمانت
از سپیدی شعرهایم
در گلویم واژه ای سبز نشد
ای طاق ثریای اَبروهایش
مجنونی به نرسیدن نالید
لیلایی در تنهایی اش نالید,
در انزوای گندم زار موی یار
نسیم وزید و در غم سبوهایش نالید
گاهی اشک شد در آغوش شب
از چشم قلم هایش شعری نالید
ای مژه های خیس گُلگونت
جز باران بسیار بر گونه هایم
کدام آسمان خسته
بر روی لب های من بارید؟
ای عشق مرا به کام مرگ بکشان
وقتی که غم سرکش می رسد به تمام غزل هایم!
شاعر: مرتضی سنجری
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 6
امیر عاجلو 04 بهمن 1401 15:22
.مانا باشید و شاعر
مرتضی سنجری 04 بهمن 1401 21:52
سپاس مهرتان????????????????????
علیرضا خسروی اصل 04 بهمن 1401 20:21
بسیار زیبا
مرتضی سنجری 04 بهمن 1401 21:52
ممنون
محمد مولوی 15 اسفند 1402 13:36
محمد مولوی 15 اسفند 1402 13:38
درود شاعر ارجمند گرامی
سپید زیبایی مهمانتان بودم
تولدتان مبارک