《دل مچاله》

به غم های پریشانت بگو
روزی آرزوهای برآورده نشده ات
زنگ در خانه ام را می فشارد
که پائیز مرا پُر کند از برگ های کبود؛
شاید آن روز دستانت بنویسد
احوال دل مچاله شده ام را
شبیه شعری عاشقانه در ...

《سُرفه های ناگوار》

خنده ای در صورت تو نیست
ولی در چشمان من
چوب خط گریه ها پُر شده
از اندوهِ نگاه اشکبارت
که چندین سال بی وقفه بارید,
پشت پلک های هر شبم
ساعت شنی خوابید
درون صبح اَبری فرداهایم
و ته م...

《ته نشین》

وداع می کنم با دستانت
و همه ی خاطراتم
عطرهای جامانده ای ست بر پیراهنم,
خودت با لبخند های مرموزت
به این پایان عاشقانه بخند
که تمام واژه های ته نشین شده
در شعر چشمانت همرنگ پائیز من بود؛
انگ...

《اشک سیب》

در باغچه ها بکارید مرا
من مژهِ چشم شما هستم
اشک سیب باغ تنهایی
من خار در گلوی شما هستم,
من کالبد بی جان درون خاکم‌
چون ریشه های گم شده اما
در جنگل موی سیاه شما هستم,
من شعر کوتاهِ عاشقانه ی...

《آستین های نمور》

مرا به یاد تو می آورد
این همه پائیز که در رنگ چشمان توست
این همه طناب دار
که در موهایت داری
به دنبال گردن است
تا پاهای لرزان مرا
در چشم های معصوم گندمگونت
ناتوان تر کنی؛
تو بگو
چه با...