《آستین های نمور》
مرا به یاد تو می آورد
این همه پائیز که در رنگ چشمان توست
این همه طناب دار
که در موهایت داری
به دنبال گردن است
تا پاهای لرزان مرا
در چشم های معصوم گندمگونت
ناتوان تر کنی؛
تو بگو
چه باید کرد با این همه رنج؟
که در آستین های نمور من پنهان شده
چگونه اقیانوس نگاهم را
از آن خود کرده ای؟
که این چنین یک شبانه روز
در نفس های ماهی قرمز شناورِ درون سینه ات
چشمانم از بی آبی گریه هایم خشکیده شدند!
شاعر: مرتضی سنجری
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
سمانه تیموریان (آسمان)
-
Sm Hm
-
منصور آفرید
-
حسین نوری
نظر 2
امیر عاجلو 15 دی 1401 19:45
.مانا باشید و شاعر
مرتضی سنجری 16 دی 1401 06:01
ارادتمندم بزرگمهر ⚘️⚘️⚘️⚘️