آهِ غلیظ
شعری نوشتم به سردی زمستان
که از شتاب پائیزِ زودگذر
تقدیر برگ ها را رقم زد
انگار او در چشمان من می خواند
طلوع شوم آوازِ کلاغ های خیره
بر شاخه ی درختان را؛
ای کاش برای گریستن
شانه های گرم تو
ا...
《سُرخاب》
عقربه ها ی ناکوک
چنان در پی خواب های دنباله دار می گردند
که پاهای برهنه و
تاول زده ی ثانیه ها خسته اند از بیخوابی؛
و قدم های عقرب کوک می زند
آسمان را در کاشی حوض فیروزه ای رنگ
مثل صورت ماهِ ...
《خفیف》
این شب ها..،
شبیه رنگ غم اتاق کوچکی شده ام
که پنجره اَش هرگز نور را
بر تن زخمی دیوارهای خسته اَش لمس نکرد
تا نور خفیف ستاره های آسمان دلش
مثل تابشِ ماه بی جان
روی صورت سایه های خیالیِ
پرده های...
《آخرین صفحه》
دلم را گِره می زنم
به دشت سبز چشمانت
همچون روبان قرمزِ سبزه ی سیزده بدر
تا بیایی و تمام غم ها در به در شوند؛
مگر نمی دانی؟
خدا چند سطر برای
جای قدم های تو کنار گذاشته
و من برگ های فصلِ ز...
《بداهه》
بانوی من..؛
جادوی چشمانت تماشایی ست
که اینگونه قلم بر صفحهِ قلبم
بداهه می نویسد رُباعی عاشقانه،
وقت آن رسیده
جوهر بوسه بزند بر مزرعه نگاهت
و لبانش سبز شود
کنار احساسِ ناب شاعرانه
در جغرافیای ...
تبلیغات
