در من زن تنهای مغروری
از خاطرات تلخ لبریز است
در مردمکهای پریشانش
طعم گس شبهای پاییز است

گاهی عذاب روح تبدارش
هل داده او را تا جنون مرگ
گاهی پشیمان گشته از رفتن
دل بسته بر شهریوری بی برگ

از آینه ...

شبِ آخر ، غروب خاطره ها
لحظه هایی به دور از آرامش
خیره گشتم به حرف چشمانش
پر غرورست و غرق در خواهش

گفتم احساس در دلم مرده
تازگی ها حوالی ام ابری ست
منم ان شاخه‌ی تبر خورده
طاقتم‌ رفته رنگ بی صبری س...

سرگیجه دارد عقربه ، پا پس کشیده آینه

پیراهن سرخابی‌ام پوشیده عطر یاس را

در هر تپش لبریز مهر از لطف دست سرنوشت

با عشق از بر کرده‌ام شبنامه‌ی احساس را



بس بوسه ها دارد به لب ،...

طپانچه روی شقیقه ،نمی چکاند مرگ
به قلب غصه قسم از خودم نمی گذرم
در انهدام درختی تبر کم آورده است
چکاند ماشه ،چرا نیست حال محتضرم

نشان دهید به من از چه رو ‌جهنمی‌ام؟
درون برزخم و جرم خودکشی کم نیست
...

دو سایه ،کوچه ی خلوت ، تب پشیمانی
صدای هق هق ابر، آسمان طوفانی

شروع قصه ی ما بود انقلاب بهار
طلوع حضرت مهر از شب غزلخوانی

غزل غزل که سرودی و عاشقم کردی
دچار حال تو‌ گشتم ، پر از پریشانی

گذشت فصل...