جهان نقاشی بی رنگ!
می آید در خوابم !
و موهایت چنان امواج نا آرام
می رقصند روی دفتر شعرم!
سپیدی های چشمانت
سیاهی های چشمانت
جهان نقاشی بی رنگ می آید در خوابم ...
و باران می چکد
از سقف نامرغوب مژگان...

مانند طفلی که به دبستان رسیده است
از زندگانی بی خبر بحران رسیده است

از آن اول نوشته اند بر لوح روزگار
هرجا که درد بود به انسان رسیده است

دیگر دلم به سادگی پیوند نمی خورد
من زخم کهنه ام به نمکدان رس...

اینجا بالاتر از سیاهی است
رنگ شب پریده تر است ...
تنهایی ام سکوتی است گوش خراش
تو میان کدام کهکشان پنهان شده ای
میان کدام خوشه از این درخت بزرگ ...
من کدام برگم؟
کدام ذره؟
اینجا سیاهی محض است ؛
همه...

کسی هرگز نمی داند به واقع قیمت ما را
ندیده تا به حالا کس غم پر هیبت ما را

میان بغص خندیدیم،میان خنده افروختیم
حتی گرگ بیابان هم ،ندارد جرات ما را

شکایت نیست ،تسلیمیم ولی انصاف باید گفت؛
که ایوب ...

از سینه خلق هرچه برافتاد گرفتم
من کل جهان را جهت باد گرفتم...

افسانه ات ای عشق دیدی که چه ها کرد؟
در سوز زمستان تب مرداد گرفتم

من مرد غزل ها غم آلود نبودم
اندوه تو داشتم که چنین یاد گرفتم

هرگز به...