بد تر از بدی که گفته اند

حال و روز شاعری است ،

 مثل من ،

 که در خزان ،

روی شاخه ی درخت سیب

طبع خویش را ،

جا گذاشته است !

سیخ چیده اند ،

روی طبع شعر او ،

دو یا کریم

عنقریب ،

شعر می تراود از ...

سلسله ی دود آه می رسد از راه گاه، حظ نبر از اشتباه
حظ نبر از اشتباه، می رسد از راه گاه، سلسله ی دود آه

حضرت مریم، مسیح، زاده اگر بس ملیح،ماه جمالی صبیح
با تو بگویم صریح، لب نگشایی وقیح، للعجبا ، واه ...

شیطان نمی خواهد ببیند لحظه ای هر چند، سرمستت از صهبای خلوت با خدا هرگز
امّا تو، ای بالفطره دل از عشق آکنده، جز بر خداوندت نباشد اعتنا هرگز

پرواز کن، آسیمه سر گردد مگر هر آن، بی شبهه ای با اوج گیری ها...

هست یادت چه زار می کندی ، پیش بابا بزرگ ریشت را ؟
رفته بودی بخوابی و بیخود داده بودی به گرگ میشت را

گفته بودم نخند بر حالم ، تا که راهی دراز در پیش است
نشنیدی ، دریغ و بستی با ، هُرم آهی ستـُرگ پیشت ...

در شرارستان عشقت شعله ور می خواستی مْ
شعله ور از این که بودم بیشتر می خواستی مْ

شوق خیز از بس که چشمانی تماشائی تْ بود
شعله ور در خویش ــ سرتا پا شررــ می خواستی مْ

رام گردیدم ، چو دیدم رام می خواهی...