از کلام رجز آمیز تو زر می ریزد
چِقَدَر بر سر این شهر خبر می ریزد

باغبانی که مرا کاشت دراین گوشه ی باغ
چه شده از نفسش حال ، تبر می ریزد

شهر دیده ست که این طایفه یک عمر فقط
اَلِکُل بر تَنِ سوزان خط...

در خاک من بهانه ی باران فقط تویی
در عمق سینه گوهر پنهان فقط تویی

آئینه دار خلوت خوبان فقط تویی
آهوی خوش مرام و خرامان فقط تویی

شعر شکوه و شوکت دریای بیکران
باغ غرور و غنچه ی خندان فقط تویی

سروی ...

درد من را ستاره می فهمد
آسمان در غروب من رام است
چشم هایت درون هر غزلم
غرق آرایه های ایهام است

غم خود را به کس نخواهم داد
عاشق شعرهای غمگینم
در سکوت خودم بغیر از غم
چیز دیگر چرا نمی بینم

سایه ای در...

من مجمع الجزایر لبخندم در من شکوه حرکت طوفانست
با رقص موج آینه می رقصم وقتی که خنده تحفه ی بارانست

با من بخوان ترانه ی خودخواهی یا نه سرود سبز خودآگاهی
تا حوض خالی بی ماهی در من همیشه عشق تو پنهانست...

غمت به قصه ی سیب غزل نمی ارزد
سخن برای فریب غزل نمی ارزد

پرنده ها به من آموختند آشنایی را
جهان به شوق غریب غزل نمی ارزد

به جور نسل حسودان روزگار غریب
رجز به رقص نجیب غزل نمی ارزد

من و تو آینه دارا...