شبیه «خون خدا» سمت یار می آید
چه سرفراز سوی این دیار می آید

نگاه مطمئنش را چگونه وصف کنم
ز خود گذشته ببین سربدار می آید

چنین کرامت انسان دوباره اوج گرفت
فرشته از نگهش شرمسار می آید

زمان ور...

دلم چگونه به دستت گرفتی و بردی
به هر طریق که بوده مرا تو آزردی

کسی که خواست تورا زنده در دلش دارد
هزار جور بهانه برایش آوردی

جواب هیچ ندادم چرا که می دانم
چه زود رنجی و خیلی ظریفی و تردی

...

مانند رعدی یا هوای ابری خردادها
پنهان مگر تو گشته ای در پشت این رخدادها

از تو نسیم دوستی آسان روَد بر کوه و دشت
شاید که شیرینی گذشت از کوچه ی فرهادها

در باغ آویزان گل یا بابِل افسانه ای
شه...

رفتی نگه به پشت سرت هم نکرده ای
از این غریب یاد تو یکدم نکرده ای

رفتی چه بی خبر زکنارم چه گویمت
چون اعتنا به عالم و آدم نکرده ای

وابسته کرده ای دل من را به خود چنین
اما برای چه گره محکم نکرده...

آتش بیارِ معرکه شاید نگاه توست
مژگانِ فتنه جو نکند در پناه توست

تا چشم کار می کند این جا سراب هست
وهم و خیال رهگذرِ کوره راه توست

دیگر کلامِ فلسفه آمیز هم نباف
تصمیم های من سرِ آن اشتباه توست...