به من گفتی که دیوونه
برو دیگه از این خونه
باشه میرم همون لیلا
شده عاشق که مجنونه
میگردم کوه و صحراها
بر مجنون که حیرونه
نمیدونم کجا رفت اون
دلم یک چشمه ی خونه
که غم شد مونسم آخه
دل شورید...
ابرهای خون در انتظارند تا ببارند
سیلاب اشک خود بدریا می سپارند
آلاله ها که هردمی میروید از خاک
هر لحظه را با اشک و ماتم می شمارند
دنیا عزادار است امشب آی مردم
رخت عزا امشب ببین بر تن دا...
زخمه های این دلم را می سرایم عاشقانه
هر غزل شعرو ترانه با بهانه بی بهانه
ساز کهنه ای برایم مانده در این وادی عشق
دل چه می داند ردیف و قافیه در کنج خانه
غزل
هر چه من شعرو غزل گفتم به آتش سو...
از بدو تولدم که من باریدم
کم داغ فراق هردمادم دیدم
آتش که به خرمنم زد آن دیوانه
گردم که به طوفان بلا بخشیدم
بی نشان
در این دنیا نشانم بی نشان شد
دل مجنون من آتشفشان شد
خبردادند که شد درراه عشقش...
هوا ابریست و بارانی
چه پائیز
غم انگیزی
درختان بی لباسند و
زمین مملو
ازبرگهای پائیزی
چو در این گوچه باغ دل
که راهی دارد آخر بر تباهی
آسمان امشب
دلش می بارد و
می...
تبلیغات
