نمیدانم چرا اینگونه جای پای دل مانده است بردریا

بزن طوفان ببر این جای وامانده دراین وادی

شاعر

شاعر نیم و شعر نگویم من زار

عمری است که در خانه ی غم میسوزم

قفل

قفل براین قفسم میزنی و م...

به من گفتی که دیوونه

برو دیگه از این خونه

باشه میرم همون لیلا

شده عاشق که مجنونه

میگردم کوه و صحراها

بر مجنون که حیرونه

نمیدونم کجا رفت اون

دلم یک چشمه ی خونه

که غم شد ...

شهره شهر منم اینهمه افسانه منم

دل شوریده و محنت کش دیوانه منم

هر طرف مینگرم دردو غم و هجران است

زین سبب ماه شبم ، ساکن ویرانه منم

دل

ای دل گله کم کن که سزاوار بلایی

...

سالها من گریه کردم همه خندیدند

هر چه کردند بر من که خود آن دیدند

اشک من را که چو سیل راهی دریا کردند

بخدا که همه روزو همه شب باریدند

شاخه

شاخه از ریشه ی خود گشت جدا میدانی ؟

آفتی زد ...

پائیز حرف دل عاشق است

و تو انگاری

این دلهای عاشق را نمی بینی

که تک تک بر زمین می افتند

مبادا قدم بر روی این دلها گذاری

دلها مرده اند و به گورستان

احساس عاطفه و صداقت و پاکی میروند...