شب من در گسل زلزله ها بی یار است
درو دیوار رخم منتظر غمخوار است

چشم من گریه نکن باز تورا میبندم
چون نگاهی که پی غرش یک رگبار است

مرغ مینای غزل خوان رخت میخندد
دل تو خون شده چنگال غمین خار ا...

(مرداب)

در شبی تاریک ماندم پرتو ی مهتاب ، نیست
مثل قویِ غم گرفته گوشه ی مرداب ، نیست؟

زیر بام این سیاهی های جانسوز و مهیب.....
دردِ یادت کمتر از غرقابه ی سیلاب، نیست

می نویسم از لبت بر روی ...

در سوگ پدر

و جای خالیت جان دارد انگار
صدایت موجُ طوفان داردانگار

پدر جانم فدای خنده ی تو
شود قربان اخمت بنده ی تو

پدر نام تو بود آرام جانم
بدون تو نمی خواهم بمانم

پدر یک لحظه آیی باز خ...

پنجه در پنجه شب برد به آماجِ خودش
عاقبت شهر غزل برد به حلاج خودش

گلشن ناز برین سوی لبش باز کم است
بهمنم راز خودش برد به مواجِ خودش

راز چشمان و رخش کرده هوایی همه را
همه ی شهر کشانده پی معراجِ...

از شهر خودت رانده و نالان شده باشی
تنها شده ای بیخود و بی جان شده باشی

در شهر غریبی پی یک کوچه تاریک
آواره ترین مرد خیابان شده باشی

با عشق سراز خاک برآری و چو گرداب
سر گشته و بیچاره و عصیان ش...