محراب ابروها
به سرو قامتت دل بستم و محراب ابروها
که شد قسمت مرا آخر طناب دار گیسوها
شراب تلخ نا کامی به جامم ریختی اما
شراب و شهد کندوی دهانت سهم پرروها
نمانده جای امنی در جهان از دست نا اهلان
...

ندارم انتظار وصل تو
اگر اشکی که پشت پلک ها سد کرده ام از غم
عنان از من بگیرد سیل اشکم می برد عالم

ندارم انتظار وصل تو با درد می سازم
که درد کهنه را کمتر مداوا می کند مرهم

مرا ازآتش سوزان عشقت...