شعر قدیمی
نا ا مید و د ل پریشان ا ندر ا ین عــا لـم منم
نا امید از گردش این چرخ بازیگر در عالم منم
خــلــق عــا لم همه در فکر و د ر ا ند یشه ا ند
نـــا ا مــیــد ا ز عا لم فــا نی و بی ا رز ش منم
رنگ غــم بر چهر ه ا فرا د ا ین عا لم آمد پدید
نا امید از حـــا کمان و ر هبرا ن ا ین عــا لم منم
عــا لــم و عــا بد ز غـم ها ی جهــا ن رنجیده اند
نا امید و خسته جــا ن ا ند ر جـهــا ن جــا نــا منم
مــهــر خود را ا ز منــه تــنهــا دریــغ منــما خدا
نا امید ا ز ا جرا ی عد ل و د ا د در د نــیــا مــنـم
باشد امیدم زرا ه لطف تــو بر خلق این عا لم خدا
آنکه در ا نتظــار ا ست بــهــر دیــدا ر ش منــم
چنان رو یــا امیدا ش بر تو با شد در عا لم خدا یا
مهر خود منما دریغ از بندگانت ای خدا رسوا منم
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 6
امیر عاجلو 16 آذر 1399 21:45
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
کرم عرب عامری 16 آذر 1399 23:38
درود استاد بزرگوارم
مجید ساری 17 آذر 1399 12:37
دلنوشته ای زیبا و دلنشین استاد عالمی گرانقدر
در نومیدی بسی امید است استاد
دستمریزاد
محمد عالمی 17 آذر 1399 18:00
با سلام خدمت دوستان وکمال تشکر از شما انشا الله که موفق و سلامن باشیذ
کاویان هایل مقدم 18 آذر 1399 09:54
چراغ امید دلتان فروزنده شاعر دلسراینده
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 18 آذر 1399 10:31
سلام و درودجناب استاد
بسیار زیباست
دست مریزاد