بازبرفهای زمستان

باز زمستان
بارش برفای مستان
میخورد بر کوه هستان
نیست دیگر لخت و عریان
شاخه ساهاری درختان
پیک شادی و نوید شد
بارش برف زمستان

ریگی هستم
کودکی از فصل سرما
در درونم پر شده غوغای گرما

برف شادی
در میان کوچها را سرگرمه بازی

به چه حسی
مادرم در پشتِ شیشه
داشتْ لبخندی همیشه
می نمود ما را تماشا
خنده می زد او چه زیبا

در میانِِ سردییِ برف
می پریدیم، می زدیم کف

قارِقاره یک کلاغ بر تیرک برق
کوچ درناها چو زیبا می روند شرق

دو سه تا گنجشک زیبا
می پرند اینجا و آنجا
گربه ای بر روی چینه
در کمینه گنجشکها می نشینه

دسته ی گنجشکْ گرسنه
می نشینند پای چشمه
تا بریزد مادر من
دانها را توی چشمه

آمدن بیرون از آغل
برها با جست و خیزان
هی هیِ آن مرد چوپان
تا خورندْ شیر سفید را
بره ها از گوسفندان

شیهیه یک اسب رعنا
بر سوارش مرد دانا
می گذشت آرام آرام
تا که گردد اسبش رام

برگْهای خشکْ ریزان
بر درختی آویزان

باد می بُرد برگها را
پاک می کرد کوچه‌ها را

با دادش کوچک خود
می دویدیم عاشقانه
دور می گشتیم ز خانه
می خواندیم باز ترانه
دانه دانه
کودکی ده ساله هستیم
دس در دست هم هستیم
زاده این ریگ زیبا
ریگ ای ریگ دلارا
نام تو پنهان و پیدا
چشمه هایت جوشان باد
دشت هایت گل فشان باد

می دویدیم کوچها را
می زدیم برف، بچه همسایها را
بَه چه شیرین
و چه زیبا کرد برف، روستای ما را

می رفیتم تا سرکوه
می گشتیم کوهسار را
می نشستیم در دله کوه
می شکستیم آن سگوت مرگبار را

قه قهه یک کبک کوهسار
پیِ آن می کرد کوهیار
می پرید این، می دوید آن
قه قه میزد کبک کوهسار
یخ کرد انکار کوهیار

بچه خرگوش میدود او ناشیانه
خیزخیز می رفت راسو مخفیانه


به به یک بره کوهی
مادرش بر روی صخره
می کند جنگ با عقابی
تا نیاید سوی بره

گله روباه تکاپو
می دوند این و آن سو
سوزه گرگ درنده
می رسد از قله ی کوه

وحشتی بر جانم افتاد
می دویم تا سوی خانه
می رویم آغوش مادر
تا بخواند او ترانه

باز یلدا آن شبِ شیرین و دلشاد
دور هم تا صبح آزاد
می شنیدیم قصه ی مادر بزرگ را
قصه ی برفی که پوشید ساختمان را

قاشهای هندوانه
یک انار با صد دانه

بارش برف شبانه
جمع شده بر بامِ خانه
مثل بازدیده شبانه
می‌رویم بر بام خانه
اهل روستا در هیاهو
می زنند بر برف پارو

به چه زیبا
به چه زیبا

فک فردا، پاسخِ درس ریاضی
کاش باز تعطیل شود کلاس رازی

و چه زیبا دلنشین بود
آن شب رویایی
آن شب رویایی

ایمیل مقصد