تکیه گاه
آسمان را تکیه گاه ابرها دانند و بس نغزیست آن
همچنانکه این زمین باشد برای هر درخت و جمله ی رویندگان
تکیه ی انسان به انسان است ای فرزانگان، کین مردمان با یکدگر در هر زمان
لطف و عشق و مهرشان، هر آن بود در جانشان
معجزه است این هم نفس بودن، دلت گرم و سرت آتشفشان
کوه خارا را کند گرد و گمان با یک تکان
نی شریک شادی اند چون خود دلیل شادی اند این دوستان
نی دلیل اند بر غمت، چون خود شریک اند بر غم و اندوهتان
بر سپهر آسمان عشق و عرفان، بیشماران باد این همرهروان
تا شود دنیا گلستان، از فروغ آتش چشمانشان
علی حمدی
۱۴۰۰/۱۲/۲۹
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 5
امیر عاجلو 04 فروردین 1401 11:11
درود بر شما
مراد مراغه 05 فروردین 1401 11:08
سلام و درود
سروده زیبایی است و شیوا
سالی نیکو برای شما و خانواده محترم آرزومندم
برقرار باشید و مانا به مهر محبوب بی همتا
محمد مولوی 23 آبان 1401 00:35
محمد مولوی 23 آبان 1402 00:25
تولدتان مبارک حضرت شاعر
سیدیحیی حسینی 23 آبان 1402 05:36
درودها