ای رود نا آرام، دریایت کجاست؟
آن عاقبت آغوش رویایت کجاست؟
می پروری در قلب خود یک آرزوئی
فرجام قصد تو کدامین یک ز دریاست
اکنون پر از شوقی ولی تنهای تنها
هم دوشی دریا شدن ، در تو مهیاست
حین وصال، حسی پدیدار از بزرگی
پیوند تو یک جلوه زیباترین هاست
آغاز یک افسانه با پیوستن یار
قدرت گرفتن آشکارا در تو پیداست
یزدان تجلی گاه ذرات جهان است
این همدلی در آخر تنهای دنیاست
حسی غرور انگیز از امواج پیدا
چون قامت یک کوه سرسختی که زیباست
سروده شده توسط: ادریس علیزاده
بهمن ۱۴۰۰
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 08 بهمن 1400 10:13
درود بر شما
ادریس علیزاده 10 بهمن 1400 00:25
درودتان باد