تو تا وقتی کنی عادت به تنهایی
جهانم بی تو غم ناک است
بمان با من ، که من با تو سرآغازم
روان بی تو اوضاعش اسفناک است
تو آهنگ شروع حس پروازی
شبیه هر طراوت های بارانی
برای آسمان من، تو ای خورشید طنازم
طنین روح آرامش به آسانی
در آغوش صمیمانه، تمنایی
به هر دردم تو درمانی
به گرمایی که از عشق تو، می نازم
که هر دم خنده بنشانی
سفیر قلب من بی هیچ پروایی
فقط با حس و حال تو
نشانی از غرور واژه هایت، موج آوازت
به حد قامت آمال تو
دلت شایسته یک قاب زیبایی
که بر دیوارهای مهربانی
به تکرار نگاه روزهایی پر از رازی
زدودن های غم را می توانی
تو از هر جا بپیمایی
مسیر بی دست انداز است
برای سبقت از افکار ناب تو سبب سازم
به آوازی که سر داده است
نکن عادت به تنهایی که با مایی
تو الگویی برای همنشینی
تحمل کن که من با تو سرفرازم
شبیه بک فرشته در زمینی
سروده شده توسط : ادریس علیزاده
یازدهم شهریور یکهزاروچهارصد
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 09 اسفند 1400 18:21
!درود
ادریس علیزاده 10 اسفند 1400 03:42
درود
Milad Kaviani 13 اسفند 1400 05:32
درود بر شما جناب علیزاده
ادریس علیزاده 14 اسفند 1400 01:50
درودتان باد عزیز دل