گه گاهی میشوی پیدا می شوم شیدا.
حس مرموز به من دست داد از جانبت لیلا.
آنچنان محو بودم در تماشای تو ای معشوق.
ذهن من فراموش خانه ی شده که نداند کی گمی کی پیدا.
با شکنجه ی که توسل به آن جستی مرا به غم کشاندی.
خواهم هرگز به چشم نبینمش فردا.
لحظه ای که تازیانه می کوفتی با مهرت.
پستی خودم را دیدم به چشم تو را در بالا.
آه چه شد که پس از آن همه ستم به دستم روا داشتم.
آمدی به خنجر مهر کوفتی که سوز آن مانده تا حالا.
چیست منظور تو از دیدار گه گاهی ای معشوق.
شاید از من می خواهی آن را برایت کنم من معنا.
آه که روزگار خوشی من گذشت به درد عشق تو.
خنجری به قهر فرو کن به قلب پاره کن این رابطه را.
هرچه می خواهم فراموشت کنم ولی افسوس.
باز با آن دل پر مهرت می زنی گنگ مرا تو صدا.
نظر 5
-
jalal babaie 31 امرداد 1401 19:45
سلام و درود فراوان بر خانم زهرا آهن بنده واقف به گفته های شما هستم و اگر به غزل های که تا الان در شعر ایران گفته ام
توجه کنید تمام نکاتی که گفته اید رعایت شده است ولی در این شعر خواسته ام یک ساختار شکنی در غزل داشته باشم و آن را من غزل سپید نامیده ام باشد که در این راه موفق باشم
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
بهجت مهدوی
-
ناهید زرین نگار
-
حنظله ربانی
-
صمد حسین پور
-
محمد حسین ناطقی
-
احسان عرب
-
مهدی علی زاده اصل
-
رضا زمانیان قوژدی
-
مهسا ایمانی (ماه)
-
فرشته امامقلی
-
احسان رمضانی
-
محبوبه تاجمیری
نقد 1
زهرا آهن 31 امرداد 1401 19:12
درود بر شما
صرف آوردن کلمات مختوم به الف در پایان هر خط نوشته‌ی شما را تبدیل به غزل نمی‌کند. غزل قالب شعری مشخصی است که تعریف مشخصی هم دارد.در نوشتار شما وزن خاصی رعایت نشده، حشو زیاد است و عنصر خیال انگیزی که بتوان یک نوشتار را شعر نامید کمرنگ
شاد و پیروز باشید