تا نگاهت به نگاهم افتاد.
یک نظر دیدم و فورا نظرم رفت به باد.
دلم من خواست تماشا بکند فصل بهار.
چون تو را دید نظر برده ، کند صبر و قرار.
نظر کل جهان چشم تو را گیر نبود.
آنکه عاشق بشود دید ولی سیر نبود.
مهر عالم بکشد سمت مرا.
چه زمان عاشیقت هست چرا.
ذره ذره ز وجودم بشود محو و فنا.
باز عشقت به سرم هست جدا.
هر که پرواز کند دام محیا بشود.
دانه ی هست در آن دام که رسوا بشود.
خجل از عشق چه هنگام شوم ای تو عزیز.
دل زبی مهری عالم بکنم، هست مرا قصد ستیز.
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 15 بهمن 1401 14:06
درود و سلام موفق و مانا باشید
jalal babaie 15 بهمن 1401 15:15
سلام و درود فراوان بر استاد بزرگوار بسیار سپاسگزار و ممنوم
علیرضا خسروی اصل 15 بهمن 1401 15:34
بسیار زیبا و دلنشین
jalal babaie 15 بهمن 1401 20:09
سلام و درود فراوان بر شما شاعر و ادیب گرامی بسیار سپاسگزارم