《وطن》
در جغرافیای ذهن پریشانم
نقش می بندد
صورت دختری زیبا
به وسعت وطنم؛
با موهای طلائی
مثل شالیزارهای مازندران
سُرخی گونه هایش
همچون بلوط های سوخته زاگرس
رنگ چشمانش
شبیه شُکوه زاینده رود
دلش آهوان رمیده ارژن
و صدایش طنین آواز بلبل ها
میان کوچه باغ های شمیران!
شاعر: مرتضی سنجری
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 07 تیر 1401 14:44
درود بر شما
مرتضی سنجری 07 تیر 1401 14:51
درود و ارادت ⚘⚘⚘