《اثر انگشت》
شکسته شدنم را دوست دارم
مثل شاخه ی درخت بید کهنسال
یا شبیه خطوط نستعلیق که
از بُخار چشمانت می بارد
بر تن کاغذهای کاهی دفتر شعرم،
ببین..! چگونه دلتنگی چکه می کند
میان بغض متورم گلویم
و جای اثر انگشت توست
روی گونه های تب دار واژه ها که جا مانده
انگار اشک های بی اثر آسمان
برای قلب شکسته ام کافی نیست
در هجوم شب های طولانیِ نبودنت!
شاعر: مرتضی سنجری
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 31 امرداد 1401 09:54
سلام ودرود
مرتضی سنجری 01 شهریور 1401 12:21
درود و سپاس مهربان????????????????
زهرا آهن 31 امرداد 1401 19:00
درود بر شما
مرتضی سنجری 01 شهریور 1401 12:21
سپاس و مهر بیکران????????????????