《تبرِ عاشق》
بیچاره درختان پیر
هر روزشان پائیز بود
غم های دلشان تکانده می شد
بر تن خسته ی جنگل
با شاخه های تکیده دلبری می کردند
برای تبرِ عاشق؛
ولی حیف زمستان که از راه می رسید
همچون عروس سپید پوش
روی دوش باغبان ها
هیچکس ساقدوش تبرها نبود
دیر سالی ست از خود می پرسند:
اندوه برگ های تنها را چه کسی
زیر پای برف ها مدفون کرد؟
شاعر: مرتضی سنجری
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 3
امیر عاجلو 09 مهر 1401 09:34
.مانا باشید و شاعر
مرتضی سنجری 09 مهر 1401 12:00
مهرتان را سپاس گرامی????????????????
سیدیحیی حسینی 13 مهر 1401 22:17
درودها
????????