به ابرهای پر از انقلاب ماژلان
به زهر- بوسه ی رویاییان اختروش
به انبساط قلب خموش ارگودیک
به لچکهای سوخته، در آتش
به تهاتر غساک کوچک یأس
به صومعگیهای وامپیر در خواب
به نفخه ی ژن تا دمی کوانتیده
به چشمهای ساجگون پر مهتاب
به فراجهش کرشمه های نودم
به دعوی باطل به وقت واپاشی
به بلع ستاره ،به عشق مادرزاد
به الگوریتم گس رنگهای یک کاشی
به دل نازکم که گسیل میکنمش
به انعکاس تازه ی بریلیوم ،در آه
به شاخص اتصال دستهایی گرم
به نوکلئید لمیده در یک چاه
به هسته های پایدار ویزون وقتی
دن آرام حجب من، به شب میبست
به تقارن هرمیتیِ دو ابرویم
به جرقه های سبز چشمک مست
به طلوع کیان و عطر خوشت
به دوتار ابریشمین گیسوها
به اشکهای عسلرنگ دور و دراز
به تیون گرم و اصیل زانوها
به کاواکهای نیستی ام تا درد
به آینه ،به سیمپلکسهای زمان
به ارتعاش رگ آبی نوازشهات
به انچه تو دانی ،فقط تو، همان
به نارسی بوی چوب و عطش
به راه شیری گربه ، و شور رقصیدن
به کاباره ی ولتر، به دادائسیم خدا
گل شقایق و پنبه ،برای تو چیدن ...
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 17 خرداد 1402 11:42
.مانا باشید و شاعر
سیاوش دریابار 28 شهریور 1402 09:54
سلام
بسیار زیبا نگاشته اید
شوق ذوق قلم رقصنده تان مستدام و عمرتان جاودان
ایام به کام
روزتان خوش سرانجام
موفق باشید