الماسِ شب امضا زده بر تاج و کلاهت
بریان شده خورشید از آغازِ پگاهت
رقصِ قلم از قونیه تا بلخ و بخارا!
_ احساس، مقفا شده با چشمِ سیاهت
همسنگِ ترازویِ دو ابرویِ تو محراب
یا قوسِ کمان مستحقِ تیرِ نگاهت
میراثِ مسلمانیِ منظومهٔ شمسی
حُسنت متأثر شده از مادرِ ماهت
ای چشمهٔ جوشانِ خدادادِ جوانی
جان میدهم آیینهٔ دل! بر سرِ راهت
موسایِ غزل جایِ عصا با قلمِ خاص!
حورا صفتست ارتشِ افکارِ سپاهت
مشغولِ تماشایِ تو بودم که شنیدم
دانش شده همسایه و هم سایهپناهت
یکبارِ دگر، بارِ دگر گویم و گویم:
گُلکوهی و منهم به مَثل خاکم و کاهت
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سیدمحمدرضالاهیجی
ساکوتی.هند
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 06 شهریور 1401 09:56
!درود
سیدیحیی حسینی 07 شهریور 1401 11:35
درودها
????????