ای شوق جان به قݪّهی خود میرسانمت
هم رقص باد و شاخه ی رز می رهانمت
در آب جاودانگیَت پیش عڪس ماه
تڪ بیـت از لبان غــزل مـی چشانمت
ای دانه ی جـوانه زده عمـق خاڪ قبـر
از فرش روی عرش خدا می ڪشانمت
یک شب دلیر باشوبیا در سکوت شب
با شعـر ها شبیهِ خــزان می تڪانمت
عطر تو رایحه ی جنونزای یاس مست
هــربار در هـوای غــزل می فشانمت
عمق نگاه وحشـیِ سبـزت امیـد فتح
پای نهال شــوق و رجا می چڪانمت
نازڪ تــر از گلـی و بــه ماننـدِ آرزو
هر لحظه بر دو دیدهی خود مینشانمت
پیام قاسمی
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 6
امیر عاجلو 08 مهر 1401 21:19
درود بر شما
پیام قاسمی 09 مهر 1401 13:54
درود بزرگمهــر
تشڪــر
دادا بیلوردی 08 مهر 1401 23:25
درود
پیام قاسمی 09 مهر 1401 13:55
درود ادیب گرانقدر
سپاس فــراوان
نادیا رودکی 11 مهر 1401 01:10
بینظیربود
پیام قاسمی 11 مهر 1401 06:43
درود و تشڪر شاعـر گرانمایه و بزرگوار