عڪس خـود را دائمی،در قهوه فالت ڪرده ام
شـوق چشمـانم ڪه دزدیدی،حلالت ڪرده ام
مهــر باران مـی شـوی در دست تنهاییِ مـن
شڪ خود را غرق در هـر احتمالت ڪرده ام
سـوز دوری، تیـر را در قلب بهمـن وصـله زد
در زمستان فکر و دل را گرمِ شالت ڪرده ام
طعم لب هایت شرابِ بی نظیری بر لبم
جان و دل را من فدا در اشتعالت ڪرده ام
خال یک گیلاس و لبها باغ سیبی جفت آن
قصد صد پیمانه،از لب ها و خالت ڪرده ام
شعر من از بس تورا تصویر شد،تا آخرش
پـر تماشاگـر ترین تصویر سالت ڪرده ام
پیام قاسمی
تعداد آرا : 4 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 3
امیر عاجلو 24 مهر 1401 17:40
لطیف و دلنشین
امیر عاجلو 24 مهر 1401 17:40
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
پیام قاسمی 24 مهر 1401 20:14
درود بر شما بزرگمهـر
تشکر، زیبا نگاه شماست