خود به من آموختی عشق انتظار است
دل که عاشق گشته دائم بی قرار است
من چه سازم با تو تا باور کنی
عشق تو در من ماندگار است
بی تو روزها سرد و خشک باشد همیشه
با تو هر لحظه برای من بهار است
باز آ تا در فضای عاشقانه خود ببینی
آنکه عاشق کردیش بر دیدنت امید وار است
من به این باور رسیدم باورم هست
عشق تو دارد حقیقت تا ابد هم ماندگار است
از قدیم گویند که رسم عاشقانه بی قراری است
بی قرارم من به عشقی که به دل از روزگار است
روزها طی گرددو یادت بیاید آنچه گفتی
تو بدان ،زیبایی عشق هم به صبر و انتظار است
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 01 اردیبهشت 1402 19:55
درود بر شما