خاطرت هست که تو دنیا مهربونی باورت بود
دست گرم صد نوازش میون بال و پرت بود
یادته که روزگاری خورشیدت رنگ طلا داشت
شب توی جشن ستاره رو سینهاش مهتابو میکاشت
حالا دنیا قفس من تو سیمای آسمون دود
واسه باریدن و بارش ابرای تیره و بی سود
آی شب از من گذشته که ستارهها میکاشتی
پیرهن جشنت چطور شد مهتاب کجا گذاشتی
کو ؟نوازش کی دزدید خدا خورشید و کجا برد؟
مهربونی تو سیاهی کدوم پس کوچهها مُرد؟
یه شکست پر و بالی که شده تنها و خسته
کجا پرواز کنه وقتی چشاشو تاریکی بسته
یه پرندهام که دیگه واسه من فرقی نداره
آسمون سرد و سیاهه یا پر از ماه و ستاره........
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 13
امیر عاجلو 08 آبان 1402 12:02
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
حفیظ (بستا) پور حفیظ 09 آبان 1402 04:46
بسیار سپاسگزارم جناب عاجلوی عزیز
سروش اسکندری 08 آبان 1402 15:54
درود بر شما جناب پور حفیظ بسیار زیبا و دل نشین سرودید
حفیظ (بستا) پور حفیظ 09 آبان 1402 04:46
بسیار سپاسگزارم جناب آقای اسکندری
سامان نظری 08 آبان 1402 22:20
سلام بسیار عالی
حفیظ (بستا) پور حفیظ 09 آبان 1402 04:48
سپاس برادر نظری عزیز
یگانه قنبری 09 آبان 1402 22:18
دروهاا شاعر گرانقدر
بسبار زیبا سرودید
حفیظ (بستا) پور حفیظ 09 آبان 1402 22:52
سپاس از نگاه پرمهرتان بانو قنبری
نصراله شبانکاره 10 آبان 1402 07:42
درود به شما.زیبا سروده اید.سپاس
حفیظ (بستا) پور حفیظ 10 آبان 1402 08:08
سپاس بیکران استاد بزرگ جناب شبانکاره عزیز
سیاوش دریابار 10 آبان 1402 15:05
حدیث درد می باید نوشتن
کلام سرد می باید نوشتن
حدیث تو جور و جفا بود
بنام مرد می باید نوشتن
با سلام
درود بر شما و قلم شیوایتان
موفق و مانا باشید
حفیظ (بستا) پور حفیظ 12 آبان 1402 12:37
درودها جناب دریابار عزیز
در این مصرع باید مینوشتید: حدیث تو پر از جور و جفا بود! اینگونه ایراد وزنی برطرف میشود.
با سپاس مجدد جهت خواندن شعر این حقیر
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 13 آبان 1402 00:55
درود به شما.زیبا سروده اید