در آن نفسی که دمی آید ز سینه
مبادا با جسم و جان گردد غریبه
چو دلهای بشکسته را بسیار بینی
ببین جمال این دنیا مردم را رمیده
حلاوت در این دنیا گر چه زیباست
چو آگاه باش این دارفانی در کمینه
مکن مرا منعم ز شوق آن وعده ای
که خالق از وفا بر این جانم دمیده
در این دنیا کجا خرسند گشتم یارا
مگر مهری که جان از خالق بدیده
چو عشقی که ناتوان کرده دلها را
ز یاران دور باد گر بند دل را بریده
از من این حاجت خدایا قبول بنمای
تا نبینم یاری قامتش ز غمها خمیده
تقدیم به همه عزیزان و استادان بزرگوارم در شعر ایران
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 18 فروردین 1402 20:18
سلام ودرود