بازدلبر٬ بارِدیگر٬سینه ام را شادکرد
باتبسم در دلمشور وشعفایجادکرد
دروجـودمجایْبهرِعشقِمهرویاننبود
خندهٔ شیرینِ او٬مارا چنان فرهادکرد
کارِدنیـالَنگمیشدگرکهمُشتیدلنبود
باهنرمندی٬دلازهرغصـهای آزادکرد
تا ابد پاینده گشت و ماندنیبا لطفِاو
خانهٔ عشقیکه آنزیبــایِمنبنیادکرد
فکروذِکرمشدشکارِآنغزالِخوشمرام
صید را با مِهرِخود٬همخانه یِصیادکرد
سینهعاری از محبتبود ٬خالیو خراب
خانه یِ ویـرانِ دل را٬دلبـرم آباد کرد
همچولیلا زدسبویِغصههایمراشکست
اینچنین٬ماراچنان٬ مجنونِمادرزادکرد
هیچ کمبودی نباشد در دلِ حامی ٬دگر
بی نیاز او جانِ ما را ٬ در همهْ ابعادکرد
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 6
محمد جوکار 21 بهمن 1394 19:38
درود و آفرینت باد جناب حسنی عزیز
غزلی زیبا و دلنشین از احساس نابتان خواندم
مانا مانی به مهر
سلیمان حسنی 22 بهمن 1394 15:41
سلام سرورارجمند:تشکرمیکنم ازحضورگرمتون.پاینده باشید
علیرضا خسروی 22 بهمن 1394 09:22
زیبا بود
درود بر شما
سلیمان حسنی 22 بهمن 1394 15:42
سلام ودرودبرشما.خیلی ممنونم ازمحبت تون.پاینده باشید
عباس یزدی(طوفان) 23 بهمن 1394 13:15
سلام
از غزل زیبایتان بهره بردم
نسرین قلندری 27 بهمن 1394 12:02
بی نهایت درود شاعر گرانقدر