بیرون ز من نیستی،بیایی جاودانه شوم
سرخ چون شراب ناب،بیایی پیمانه شوم
از دور تماشایت کنم، ای تماشایی من
رخ برده عنان از کفم,نیایی دیوانه شوم
شب کباده میکشد،میرقصد در دیده ام
شمع شب تارم بمان، بمانی پروانه شوم
در ذهن با عشق تو،ساخته ام خانه ای
خشت روی خشت ، نیایی ویرانه شوم
یوسفی و بوی تو، طعنه زند بر گل یاس
نفسم بگیرد بوی تو،ببویی مستانه شوم
پرسم زلیخا،چگونه شد میسر این مقام؟
گفت:فقط عاشق بمان،بمانی افسانه شوم
هر چند عشق آسان نمود اول، ولی
گره گر افتد به عشق،هرآنی دندانه شوم
بگذار رقیبان ملامت کنن به دیوانگی
خارج از مدار عقلم،بیایی فرزانه شوم
خبر از وصل نیست،خنده کنن حسودان
غم شده هم صحبتم،نیایی همخانه شوم
سکوت فریادم زند چون تازیانه بر بدن
بغض فروخورده ام ، بیایی حنانه شوم
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 6
امیر عاجلو 26 بهمن 1402 17:32
.مانا باشید و شاعر
یاسر قادری 10 اسفند 1402 20:09
فرامرز عبداله پور 30 بهمن 1402 14:13
درود
زیبا ودلنشین وپراحساس
سروده اید
????????❤⚘
رقص قلمتان ابدی
یاسر قادری 10 اسفند 1402 20:09
افسانه ضیایی جویباری 10 اسفند 1402 17:17
چقدرزیباودوست داشتنی سرودید.بسیارلذت بردم ازخواندن شعرتان جنابعبدالله پورگرامی
یاسر قادری 10 اسفند 1402 20:09
ممنون از نگاه مهربانتون بانو