بگشا پنجره ها را که ز غم لبریزم
بغض ِ جا مانده ترین چلچله در پائیزم
چه هوایی که نفس در نفسم می گیرد
چه سکوتی که در آن مرغک ِحلق آویزم
نه پیامی که از آن ولوله در جان ریزم
نه امیدی که به آن شوق ِ طرب انگیزم
شب و تکرار ِ جهالت همه جا در تکثیر
به کجا از دل ِ این غمکده ها بگریزم؟
شده هر لحظه ی من سهم ِ سکوتی ممتد
همه جا پُر شده از غربت ِ غم انگیزم
تو مرا خط زده ای از صف ِ هم آوایی
به چه شوقی بسرت نقل ِ ترّنم ریزم
چه گدایی بدرت عمر و جوانی طی شد
چه شود گر شِکِند نرخ ِ طلا پرهیزم
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 8
کرم عرب عامری 07 مهر 1394 23:10
سلام گرامی
گمونم کیبورد شما مثل صفحه نویس من(ن) را نمیزند
دیدم از کجای احساس برخاسته بود
خوندم لذت بردم
موفق باشید
امیرعلی مطلوبی(سخن سنج تبریزی) 08 مهر 1394 14:24
سلام بانو طلای کرمانی
درود بر شما
مرحبا
یا حق
اله یار خادمیان 09 مهر 1394 06:30
سلام ودرود جوشان و برفراز باشای
بهناز علیزاده 09 مهر 1394 10:46
درود بر شما بانو طلای کرمانی ارجمند بسیار زیباست نویسا مانید در پناه خدا
منوچهر منوچهری(بیدل) 09 مهر 1394 17:47
سلام بر استادم بانو خیاط پیشه درودتان باد بانو زیبائی غزلهایت پراز احساس ناب است ممنونم از این همه زیبائی
دادا بیلوردی 11 مهر 1394 18:09
درود بر استاد طلای کرمانی عزیز
بسیار عالی سروده اید
احسنت
علی معصومی 21 فروردین 1399 21:24
درود و عرض ادب
◇◇◇♡◇◇◇
زیبا سروده اید
آفرین بر شما
☆☆☆☆☆
محمد مولوی 31 تیر 1399 19:29