از راه می رسی و حرف می زنی
-سرزمینهای آفتابی و سبز-
و من
گوش می سپارم
در این گوشه از جهان
که فراموش ات شده
چمدانت را باز می کنی
سوغاتی ها را می آوری
سهم من
یک جفت جوراب لی وایز است
و چند دست لباس زیر
آخر شب
به حمام می روی
وقتی رختها
روی بند می رقصند
وقتی قلبم
اسفند روی آتش است
فردا که بیاید
عزم رفتن می کنی
و من
در این گوشه فراموش شده از جهان
به وداع می ایستم
نظر 5
-
کمال حسینیان 04 آذر 1394 20:47
فردا که بیاید
عزم رفتن می کنی
و من
در این گوشه فراموش شده از جهان
به وداع می ایستم
=================
درودتان باد بانو نوری گرامی
با اینکه شعرتان حال و حس زنانه دارد ولی مملو از احساس شاعرانه هست
ارتباط بین تصاویر و باز حالتی روایی از خیال پردازی های شاعرانه
کاش اتفاقی شاعرانه نیز ضمیمه می شد تا یکی از ماندگار ترین سپیدها بوجود می آمد
پاینده باشید
-
محمد مولوی 08 تیر 1399 14:46
از راه می رسی و حرف می زنی
-سرزمینهای آفتابی و سبز-
و من
گوش می سپارم
در این گوشه از جهان
که فراموش ات شده
چمدانت را باز می کنی
سوغاتی ها را می آوری
سهم من...
______________
بهار خواهد آمد
با چمدانی در دست
اینجا هوا سردست
درختان دیر شکوفه می دهند
برایت می آورند
عطری روح افزا
اگر چمدان دهان باز کند !
محمد مولوی
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
بهجت مهدوی
-
ناهید زرین نگار
-
حنظله ربانی
-
صمد حسین پور
-
محمد حسین ناطقی
-
احسان عرب
-
مهدی علی زاده اصل
-
رضا زمانیان قوژدی
-
مهسا ایمانی (ماه)
-
فرشته امامقلی
-
احسان رمضانی
-
محبوبه تاجمیری
نقد 1
علیرضا امیرخیزی 05 آذر 1394 19:29
سلام
بسیار زیبا بود . بینهایت قشنگ با حسی هجرانی غریب که با بند آخرین بر سر خواننده آوار میشد . شعر با اینکه از یک وصال می خواند ، به زیبایی و در مسیری مخشص به یک هجران می رسد . یک جدایی بی دریغ اجتناب ناپذیر که در انتظار است
بخشی از شعر " نام من عشق " خودم را نیز به یاد می آورم که چنین شروع می شد :
چه بی تاب است واژه ی " وداع " ،
برای آویختن بر زبان تو !
و چه شتابان
قطره ی اشک
به برهوتِ چشمانت
به هیئتِ دریایی که مرا غرق کند !
اینک هجران ...
با هیبتِ هراسناکش
در آستان خانه ام کمین کرده
و لاشخورانِ عاشق
سورِ پرواز داده اند
در آسمانی که عشق نامیدیم همه ی عمر !
..
...
درود و صد درود بر شما